Περιοδεία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) Νίκου Χουντή στην Τρίπολη, την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου

 Λαϊκή Ενότητα Οργάνωση ΜΑραθώνα

 ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ είναι με τον Νίκος Χουντής.

 

Περιοδεία του ευρωβουλευτή της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) Νίκου Χουντή στην Τρίπολη, την Παρασκευή 19 Οκτωβρίου θα πραγματοποιήσει ο ευρωβουλευτής.

Αναλυτικά το Πρόγραμμα έχει ως εξής :

10.30 - 11.30: Περιοδεία σε εμπορικά καταστήματα της Τρίπολης

11.30 - 12.30: Συνέντευξη Τύπου στα τοπικά ΜΜΕ (Παλαιό Δημαρχείο)

12.30 - 13.30: Συνάντηση-συζήτηση με τη Διοίκηση του Αγροτικού Κτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Αρκαδίας «Η Ένωση» (Γραφεία Συνεταιρισμού, 28ης Οκτωβρίου 8)

18.00 - 19.00: Συνάντηση-συζήτηση με εκπροσώπους των πολιτιστικών-μορφωτικών συλλόγων Παλαιοχούνης - Καλλιρόης και τη Συντονιστική Επιτροπή αγώνα ενάντια στο ΣΔΙΤ Πελοποννήσου για τη διαχείριση των απορριμμάτων (Εργατικό Κέντρο Τρίπολης)

19.30: Πολιτική ομιλία - συζήτηση, στην Αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Τρίπολης

Υπό μερικό έλεγχο η φωτιά στις Χιράδες Αρκαδίας

ΚΟΙΝΩΝΙΑ
08.09.2018, 

EUROKINISSI

Υπό μερικό έλεγχο τέθηκε αργά τη νύχτα η φωτιά που ξέσπασε σε δασική έκταση στις Χιράδες Αρκαδίας το απόγευμα της Παρασκευής.

Στη μάχη με τις φλόγες στην περιοχή Χιράδες του Δήμου Μεγαλόπολης μετέχουν ισχυρές πυροσβεστικές δυνάμεις.

Στην επιχείρηση δασοπυρόσβεσης που συνεχίζεται μετέχουν 45 πυροσβέστες με 16 οχήματα, 13 άτομα πεζοπόρο ενώ από αέρος συντρέχουν 2 αεροσκάφη Καναντέρ, 5 Πετζετέλ και ένα ελικόπτερο.

http://www.efsyn.gr/arthro/ypo-meriko-elegho-i-fotia-stin-arkadia

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Φωτιά στην περιοχή Χιράδες Αρκαδίας

"Το αίμα είναι το πολυτιμότερο αγαθό" - Η φετινή Αιμοδοσία των Δαραίων είναι αφιερωμένη σ όσους επέζησαν από τις πυρκαγιές της Αττικής και χρειάζονται τη βοήθεια μας

 Μουσείο Λαϊκού Πολιτισμού Δάρα Αρκαδίας 

 Δάρας Αρκαδίας.

Σε μια δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα καλούμαστε όλοι να σταθούμε αλληλέγγυοι και να εκδηλώσουμε τα πιο ειλικρινή και βαθιά συναισθήματα απέναντι στον συνάνθρωπο που έζησε την κόλαση της φωτιάς και της απώλειας.

Η φετινή Αιμοδοσία των Δαραίων είναι αφιερωμένη σ όσους επέζησαν από τις πυρκαγιές της Αττικής και χρειάζονται τη βοήθεια μας.

Μέρος των μονάδων θα διατεθεί αν υπάρξει επιπλέον ανάγκη στο Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας για τις ανάγκες των επιζώντων και των οικογενειών τους.

Η ενίσχυση αυτής της προσπάθειας κάθε χρόνο είναι ηθική υποχρέωση όλων των Δαραίων, των φίλων και γενικά όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων.

Δυναμώστε την Τράπεζα Αίματος του Συνδέσμου Δαραίων, δώστε ελπίδα, συμμετέχετε, αφιερώστε ελάχιστο από το χρόνο σας για να σώσετε μια ζωή.

Προνοήστε για εσάς τους ίδιους και τις οικογένειες σας.

Το αίμα είναι το πολυτιμότερο αγαθό.

Παρακαλούμε όπως κοινοποιήσετε.

Σύνδεσμος Δαραίων

~~~~~~~~~~~

  3η ομαδική Εθελοντική Αιμοδοσία 12 -15 Αυγούστου 2018  

Κυριακή 09:00 -13:00 & 17:30 - 19:30

Δευτέρα 09:00 -13:00 & 17:30 - 19:30

Τρίτη 09:00 -13:00 & 17:30 - 19:30

Τετάρτη 11:00 - 13:00

Στο ισόγειο του Μουσείου Λαϊκού Πολιτισμού Δάρα

Με αφορμή τη γιορτή της 3ης ομαδικής εθελοντικής αιμοδοσίας θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 12 Αυγούστου και ώρα 21:00 μεγάλη συναυλία " Όλου του κόσμου οι Κυριακές - 45 χρόνια Λευτέρης Παπαδόπουλος" στο πέτρινο θεατράκι στο Δάρα.

Διοργάνωση Σύνδεσμος Δαραίων

Κάστρο Μπεζενίκου ή Κάστρο Βλαχέρνας ή Βλαχερνών

παναγιωτης μανιατοπουλος 

  ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ  

Η Βλαχέρνα (παλιά ονομασία: Μπεζενίκο) βρίσκεται 32 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Τρίπολης, και είναι χτισμένη στις πρόποδες του Μαινάλου, σε υψόμετρο 954 μέτρα.

Πάνω από τη Βλαχέρνα ορθώνεται επιβλητικός βράχος σε ύψος 1.150μ. και μέσα στα έλατα, το βυζαντινό κάστρο του Μπεζενίκου.

---

Τοποθεσία & Στρατηγική Σημασία

Η γεωγραφική θέση που κατέχει το κάστρο είναι καίρια για το έλεγχο του κόμβου Μαντινεία – Ηλεία.

---

Το Όνομα του Κάστρου

«Μπεζενίκος» ήταν το παλιό -υποτίθεται σλάβικο- όνομα του χωριού που σήμερα ονομάζεται «Βλαχέρνα». Αναφέρεται με την ονομασία Παζενίκι σε ένα κείμενο από τον 15ο αιώνα του Λαόνικο Χαλκοκονδύλη και σαν Πατζάνικα σε ανώνυμο χρονικό. Σε Ενετικό κατάλογο κάστρων του 1463 καταγράφεται σανBocenico, ενώ την περίοδο της τελευταίας Ενετοκρατίας ήταν γνωστό σαν Besenico.

Πιθανόν να προέρχεται από σλαβική λέξη που σημαίνει «βατομουριά». Σύμφωνα με μη επιβεβαιωμένη εκδοχή, η ονομασία προέρχεται από τον Ρωμαίο Besius ο οποίος ήταν στρατηγός υπό τις διαταγές του Στιλίχωνος, του αρχηγού του στρατού της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που αναχαίτισε την επιδρομή του Αλάριχου στην Ελλάδα (ενώ η Ανατολική Αυτοκρατορία παρακολούθούσε ατάραχη). Μετά την νίκη εκείνη, το 397 μ.Χ., η τοποθεσία πήρε την ονομασία «Μπεσενίκος».

---

Ιστορία

Η πλέον πιθανή χρονολογία κατασκευής είναι η περίοδος της ανακτήσεως της Γορτυνίας από τους Βυζαντινούς του Δεσποτάτου του Μορέως, δηλαδή τον 14ο αιώνα, μετά το 1320.

Λόγω της εξαιρετικής οχυρής του θέσης ο Μωάμεθ Β’ δεν μπόρεσε να το κυριεύσει το 1458, όταν κατέκτησε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Κατελήφθη από τους Οθωμανούς αργότερα.

Ο Κόντογλου περιγράφει χαρακτηριστικά:

O Σουλτάν Μεχμέτ το πολιόρκησε μα δεν το πήρε κι έστειλεν τον Γκίνον Καντακουζηνόν, Αλβανοέλληνα, να τους προτείνει να παραδοθούν. Αλλά αυτός τους πρότρεψε να βαστάξουν και τον έδιωξε ο Σουλτάνος και πήγε και πέθανε στην Ουγγαρία. Ο σουλτάνος πήγε και ετέντωσε στην Τεγέα, κι από κει στο Μουχλί, που το πολιόρκησε κι έκοψε το νερό και το παράδωσε ο Δημήτρης Ασάνης έντιμα.

Το 1826 το κάστρο αντιστάθηκε και στις ορδές του Ιμπραήμ.

Δομικά, Αρχιτεκτονικά, Οχυρωματικά Στοιχεία

Υπάρχει δρόμος που οδηγεί από το χωριό μέχρι το Παλαιό Μοναστήρι της Παναγίας της Ελεούσας (Αγιαλεούσας), που είναι εντυπωσιακά κτισμένη σε κοιλότητα νοτιοδυτικά στα ριζά του βράχου και κάτω από το κάστρο. Πριν από την Μονή, σε μικρότερη κοιλότητα του βράχου, σαν σπηλιά, υπάρχει το εξωκκλήσι της Παναγίας της Καταφυγιώτισσας με θαυμάσιες φθαρμένες τοιχογραφίες.

Το κάστρο αποτελεί ένα φυσικό οχυρό, καθώς ο βράχος επί του οποίου έχει κτιστεί είναι απροσπέλαστος από τις τρεις πλευρές και μόνο από την ανατολική πλευρά υπάρχει ομαλή πρόσβαση. Σε αυτό το σημείο οι Βυζαντινοί έκτισαν ισχυρή διπλή οχύρωση και πύργους. Το κάστρο είναι αρκετά εκτεταμένο, φέρει και στοιχεία αρχαίας τοιχοποιίας και δύο εμφανείς πύργους. Ο ένας από αυτούς, στην Ν.Α. πλευρά, ευρίσκεται στο υψηλότερο σημείο και έχει ασυνήθιστο σχήμα τραπεζιού, διαστάσεων 5,7,6 και 9 μ., ύψους περίπου 5 μ. και πάχους 1,2 μ. 

Άλλος εμφανής πύργος ύψους πάνω από 5 μ. υπάρχει στα Ν.Α. Στο εσωτερικό του πύργου αυτού υπήρχε στέρνα. Οι ντόπιοι ασβεστόλιθοι, τα κεραμίδια και το ασβεστοκονίαμα που χρησιμοποιήθηκαν στην οχύρωση του βράχου μαρτυρούν και τη βυζαντινή τοιχοδομία της.

Στη σχεδόν επίπεδη κορυφή του κάστρου, από την οποία διακρίνονται το Μαίναλο, ο βλαχέρνικος κάμπος και πιο μακριά οι βουνοκορφές του Ολίγυρτου και του Λύρκειου, διακρίνονται οικιστικά κατάλοιπα και πολλές υδατοδεξαμενές.

---

Πηγές:
Φώτης Κόντογλου, "Ο ΚΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ", σελ.150, εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, Αθήνα 2004
Φωτογραφίες από τον κ. Ηλία Τσαρουχά

ΣτΕ: Συνταγματικές οι περικοπές των συντάξεων

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Οι διασκέψεις της Ολομέλειας του ΣτΕ θα συνεχιστούν την επόμενη εβδομάδα και οι σύμβουλοι Επικρατείας θα μπουν στον πυρήνα του νόμου Κατρούγκαλου, δηλαδή του ασφαλιστικού νόμου 4387/2016.

Υπενθυμίζεται ότι εισηγητές στις υποθέσεις αυτές που είναι πάνω από 30 είναι οι σύμβουλοι Σπυρίδων Μαρκάτης, Γεώργιος Τσιμέκας και Άννα Καλογεροπούλου.

Στις επόμενες διασκέψεις, αναμένεται να δοθεί η μάχη των δικαστών, καθώς το κομμάτι που απομένει καταλαμβάνει όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες (δικηγόρους, μηχανικούς, γιατρούς, κ.λπ.).

Συγκεκριμένα, οι δικαστές έκριναν ότι ο ΕΦΚΑ είναι αντίθετος στην Συνταγματική αρχής της ισότητας.

Ο «χρηστός πολιτευτής» Φίλιππος Π. Βάρβογλης

Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Ο «χρηστός πολιτευτής» Φίλιππος Π. Βάρβογλης © Σοφία Μπελόκα, Δρ. Ιστορίας

---

Μετά το 1862 και τη μεταβολή του πολιτικού τοπίου στο ελληνικό κράτος, την κατάρτιση του νέου συντάγματος καθώς και του νέου εκλογικού νόμου, διαμορφώθηκαν διαφορετικές συνθήκες θεσμικής οργάνωσης, νέοι όροι λειτουργίας στην πολιτική ζωή του τόπου και στο πεδίο του διευρυμένου πλέον κοινοβουλευτικού θεσμού, στη βάση σύνθετων, διεθνών συσχετισμών ισχύος και πιεστικών εσωτερικών θεμάτων. Στο πλαίσιο μεταβολής του ελληνικού πολιτικού συστήματος και του κύριου αντιπροσωπευτικού οργάνου του, νέα πρόσωπα αναδείχθηκαν στην εσωτερική πολιτική ζωή. Σε μια από τις σημαντικές περιοχές της ενδοχώρας, την Αρκαδία, πολιτευτές που εξέφραζαν μια νέα δυναμική αναδείχθηκαν σε σημαντικούς παράγοντες, με επιρροή που ξεπερνούσε τα όρια της ιδιαίτερης πατρίδας τους.

Φίλιππος Βάρβογλης (1835-1907), τσιγκογραφία. Πηγή: Πανδέκτης.

Ο Φίλιππος Βάρβογλης γεννήθηκε το 1835 στην Τρίπολη Αρκαδίας και σπούδασε νομικά [1]. Προερχόταν από επιφανή και δημοφιλή οικογένεια της πόλης, μέλη της οποίας έλαβαν ενεργά μέρος στον αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας καθώς και στον πολιτικό βίο του τόπου, εκπροσωπώντας επανειλημμένα την περιοχή τους. Ο πατέρας του, Παναγιώτης Βάρβογλης[2], γεννήθηκε το 1799 στην Τρίπολη. Σπούδασε νομικά, μαθηματικά και ιατρική. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και με την έναρξη της ελληνικής επανάστασης δραστη-ριοποιήθηκε έντονα, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στην προπαρασκευή, στην οργάνωση των επιχειρήσεων στην επαρχία της Τρίπολης. Κατά την καποδιστριακή περίοδο του προσφέρθηκαν σημαντικές θέσεις. Κατά την πρώιμη οθωνική περίοδο σταδιοδρόμησε στον δικαστικό κλάδο. Στη συνέχεια στράφηκε στη δικηγορία αλλά και στην πολιτική. Αναδείχθηκε επανειλημμένα βουλευτής της περιφέρειάς του. Διετέλεσε επίσης υπουργός σε πολλά κυβερνητικά σχήματα της οθωνικής εποχής. Απεβίωσε το 1870. Ο παππούς του Φιλίππου,Γεώργιος Βάρβογλης [3], προερχόταν από εύπορη οικογένεια εμπόρων. Μέλη της είχαν εγκατασταθεί στην Τρίπολη από την προεπαναστατική περίοδο και έλαβαν ενεργά μέρος στην ελληνική επανάσταση του 1821. Ο Γεώργιος εγκαταστάθηκε επίσης στην αρκαδική πρωτεύουσα, όπου αναδείχθηκε προεστός και βεκίλης. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και στο πλαίσιο της προπαρασκευής του αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας δραστηριοποιήθηκε έντονα στην επαρχία της Τρίπολης. Συνελήφθη και φυλακίστηκε από τις οθωμανικές αρχές μαζί με άλλους αρχιερείς και προύχοντες. Κατόρθωσε να διαφύγει και στη συνέχεια διαδραμάτισε σημαντικό οργανωτικό, διοικητικό, πολιτικό ρόλο (τόσο στο πλαίσιο των ευρύτερων, κρίσιμων εξελίξεων όσο και σε επίπεδο αντιπροσώπευσης των κατοίκων της επαρχίας του) έως τον θάνατό του (το 1826). Εξαιρετικά δημοφιλής φαίνεται ότι υπήρξε και ο εγγονός του, Φίλιππος Βάρβογλης. Είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των συμπολιτών του στην αστική κοινότητα της Τρίπολης. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε σύγχρονη της εποχής πηγή που αποτυπώνει την πορεία του «Η πόρτα της οικίας του Φιλίππου Βάρβογλη είναι ανοικτή εις πάντας˙ οι αδικούμενοι ευρίσκουσιν εκεί νόμιμον προστασίαν και παραμυθίαν, ουδείς δε ποτέ επένθησεν εξ αιτίας του» [4].

Η δημοτικότητά του αποδείχθηκε και στο πλαίσιο της μακράς πολιτικής σταδιοδρομίας του. Ειδικότερα, από το 1865 έως τον θάνατό του αναδείχθηκε δώδεκα φορές βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας της Τρίπολης, της επαρχίας Μαντινείας, συχνότητα που αντανακλά την εμπιστοσύνη, την υποστήριξη των κατοίκων της ιδιαίτερης πατρίδας του αλλά και της ευρύτερης επαρχίας, της αρκαδικής περιοχής προς το πρόσωπό του. Ειδικότερα, υπηρέτησε κατά την τέταρτη κοινοβουλευτική περίοδο (26 Φεβρουαρίου 1872-29 Νοεμβρίου 1872), κατά την πέμπτη (27 Ιανουαρίου 1873-26 Απριλίου 1874), την έβδομη (18 Ιουλίου 1875-17 Ιουλίου 1879), την ένατη (20 Δεκεμβρίου 1881-11 Φεβρουαρίου 1885), κατά τη δέκατη περίοδο (7 Απριλίου 1885-6 Νοεμβρίου 1886), την ενδέκατη (4 Ιανουαρίου 1887-17 Αυγούστου 1890), τη δωδέκατη (14 Οκτωβρίου 1890-12 Μαρτίου 1892), τη δέκατη τρίτη (3 Μαΐου 1892-20 Φεβρουαρίου 1895), τη δέκατη τέταρτη (16 Απριλίου 1895-9 Δεκεμβρίου 1898), τη δέκατη πέμπτη (7 Φεβρουαρίου 1899-19 Σεπτεμβρίου 1902), τη δέκατη έβδομη (20 Φεβρουαρίου 1905-1 Φεβρουαρίου 1906) και τη δέκατη όγδοη (από τις 26 Μαρτίου 1906 έως τον θάνατό του) [5].

Σχετικά με τον πολιτικό προσανατολισμό και την κομματική ένταξή του [6] κατά τη μακρά πορεία του εκτιμάται ότι, ως βουλευτής, αρχικά ακολούθησε τον Δημήτριο Βούλγαρη. Μετά τον θάνατο του τελευταίου εντάχθηκε στην πολιτική μερίδα τουΘεόδωρου Π. Δηλιγιάννη [7], ο οποίος φαίνεται ότι τον εκτιμούσε ιδιαίτερα. Ο Φίλιππος συμπορευόταν σταθερά με τον Γορτύνιο πολιτικό, ως ένας από τους παλαιότερους φίλους και υποστηρικτές του. Η παρουσία του, η δραστηριότητά του αναφορικά με την εκπροσώπηση των κατοίκων της επαρχίας του, της εκλογικής περιφέρειας της Τρίπολης, αποτιμάται θετικά από την κοινότητα, από την τοπική κοινή γνώμη. Σύμφωνα με καταγραφές της εποχής [8], ο Φίλιππος εκτιμάται ότι φρόντισε ιδιαίτερα για την ίδρυση δημοτικών σχολείων αρρένων στην επαρχία. Ενίσχυσε επίσης τη σύσταση σχολείων θηλέων σε πολλούς δήμους της περιφέρειάς του, της επαρχίας Μαντινείας. Ενθάρρυνε επίσης και την ίδρυση σχολείων μέσης εκπαίδευσης στην ίδια περιοχή. Επιπλέον, δραστηριοποιήθηκε δυναμικά στο πεδίο της πραγματοποίησης υποδομών σημασίας. Συνέβαλε στην αναβάθμιση του οδικού δικτύου, στην υλοποίηση εγγειοβελτιωτικών έργων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες σε επίπεδο καλλιεργειών και ορθολογικής διαχείρισης των πόρων στην περιοχή. Ενδιαφέρθηκε ακόμα για τη μείωση της επαχθούς φορολογίας που έπληττε την παραγωγή της επαρχίας και ανέκοπτε την αναπτυξιακή πορεία, τη δυναμική της.

Επισημάνεται ότι ο Φίλιππος Βάρβογλης διαδραμάτισε υπολογίσιμο ρόλο στο κοινοβουλευτικό πεδίο της εποχής υπηρετώντας και σε άλλη θέση. Η βουλή αποτέλεσε βασικό θεσμό της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και ειδικά μετά το 1862 απέκτησε ενισχυμένο ρόλο στον πολιτικό βίο του τόπου. Ο ρόλος του προεδρείου του σώματος υπήρξε σημαντικός αναφορικά με θέματα που σχετίζονταν με την οργάνωση του διαλόγου, τη διευθέτηση των προς συζήτηση θεμάτων. Στην επιλογή του επικεφαλής, του προέδρου της βουλής, συνήθως βάρυνε η πρόταση του κόμματος που διέθετε την πλειοψηφία. Το προεδρείο του κοινοβουλευτικού σώματος απαρτιζόταν από τον πρόεδρο και άλλα μέλη, τους αντιπροέδρους, τους γραμματείς. Σύμφωνα με το πλαίσιο οργάνωσης  και λειτουργίας της βουλής (όπως καθοριζόταν από το άρθρο 74 του συντάγματος του 1864), κατά την έναρξη κάθε βουλευτικής περιόδου  η  βουλή προχωρούσε στην εκλογή των προσώπων, των βουλευτών που θα συγκροτούσαν το προεδρείο της [9]. Το προεδρείο διηύθυνε τις εργασίες του σώματος και η θητεία των μελών του διαρκούσε όσο και η βουλευτική σύνοδος.

Ο Φίλιππος Βάρβογλης αναδείχθηκε επανειλημμένα γραμματέας του προεδρείου της βουλής. Επισημαίνεται ότι κατόρθωσε να εκλεγεί σε αυτή τη θέση στο πλαίσιο μιας εξαιρετικά ρευστής περιόδου εσωτερικής, εξωτερικής πολιτικής αστάθειας και διάχυτης έντασης. Ο Φίλιππος ουσιαστικά επιδόθηκε στην πολιτική από το 1872. Επισημαίνεται ότι η περίοδος βασιλείας του Γεωργίου Α΄ εγκαινιάζει μια νέα εποχή για την πραγματικότητα και την πορεία του ελληνικού κράτους. Ειδικά μετά το 1864, κατά την πρώτη περίοδο εφαρμογής του νέου συντάγματος, η εσωτερική πολιτική ζωή προσδιορίζεται κυρίως από διακριτές μεταβολές, ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες και ποικίλες μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο κατανομής και διαχείρισης της εξουσίας, από νέες συσπειρώσεις, νέες παρουσίες, από τις παρεμβάσεις του μονάρχη και των ισχυρών δυνάμεων της εποχής [10]. Η προσαρμογή στις νέες συνθήκες δεν υπήρξε εύκολη. Η πολιτική ένταση, η αστάθεια που χαρακτήρισε την πορεία του ελληνικού κράτους κατά το εν λόγω χρονικό ανάπτυγμα, κορυφώθηκε από το 1871, με ζητήματα που σχετίζονταν με τη συνταγματική νομιμότητα, τη συμμετοχή, τη λειτουργία των αντιπροσωπευτικών θεσμών να κυριαρχούν, στο πλαίσιο ιδιαίτερων κοινωνικών, οικονομικών, πολιτισμικών, ιδεολογικών μετασχηματισμών.

Σε αυτό το πλαίσιο, κατά το 1872 και υπό το κυβερνητικό σχήμα με επικεφαλής τον Δημήτριο Βούλγαρη, πρόεδρος της βουλής αναδείχθηκε ο Σπυρίδων Μήλιος [11].Αν και το εν λόγω σχήμα εδραζόταν σε ισχυρή πλειοψηφία, λόγω παρεμβάσεων του μονάρχη, παραιτήθηκε τον Ιούλιο του  ίδιου έτους. Νέες εκλογές προκηρύχθηκαν από τη νέα κυβέρνηση για το 1873. Ο Φίλιππος εκλέχθηκε για πρώτη φορά γραμματέας του προεδρείου της βουλής στις 11 Μαΐου 1873 [12], όταν επικεφαλής της κυβέρνησης τέθηκε ο Επαμεινώνδας Δεληγεώργης και πρόεδρος της βουλής ορίστηκε ο Ιωάννης Ν. Δελιγιάννης [13]. Ακολούθησε η εναλλαγή ποικίλων, βραχύβιων κυβερνητικών σχημάτων στην εξουσία. Η ανάθεση του σχηματισμού κυβέρνησης στον Χαρίλαο Τρικούπη κατά το 1875 οδήγησε στην ανανέωση του κοινοβουλευτικού σώματος. Τη δεύτερη φορά που ο Φίλιππος εκλέχθηκε γραμματέας του προεδρείου (στις 9 Οκτωβρίου 1875) [14], ως επικεφαλής του σώματος υπηρετούσε ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, κοινός υποψήφιος της αντιπολίτευσης [15]. Στο διάδοχο κυβερνητικό σχήμα με τον τελευταίο πλέον στη θέση του πρωθυπουργού, ο Φίλιππος εκλέχθηκε για τρίτη φορά γραμματέας της βουλής (στις 5 Οκτωβρίου 1876) [16], υπό την προεδρία του Θρασύβουλου Ζαΐμη [17]. Η τοποθέτησή του σε αυτή τη θέση, στο πλαίσιο αλλεπάλληλων κυβερνητικών σχημάτων, καταδεικνύει τη δημοτικότητά του και την εμπιστοσύνη που είχε καλλιεργηθεί προς το πρόσωπό του, εκ μέρους του ευρύτερου πολιτικού κόσμου του τόπου. Σημειώνεται ότι και πριν τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών του 1895, ο Φίλιππος προτάθηκε από τον αρχηγό του «εθνικού κόμματος» Θεόδωρο Δηλιγιάννη ως υποψήφιος πρόεδρος της βουλής [18].

Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς τον παλαιό φίλο και υποστηρικτή  του και στο πλαίσιο της μεγάλης νίκης του κατά το 1895. Πρόκειται για μια εποχή [19] κατά την οποία κορυφώνονται οι ποικίλες προσπάθειες που προσανατολίζονταν προς τη μεταβολή της εσωτερικής, θεσμικής, πολιτικής, δημοσιονομικής πραγματικότητας, στη βάση περιορισμένων υλικών δυνατοτήτων, κυριαρχίας του δικομματισμού και των συνθετών συνθηκών που άρχισαν να επικρατούν στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη. Αξίζει να σημειωθεί ότι το «εθνικό κόμμα» του Θεόδωρου Δηλιγιάννη εξέφραζε εν πολλοίς πιο συντηρητικές, μετριοπαθείς θέσεις σχετικά με την ανασυγκρότηση του κράτους και τις επιλογές σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής [20]. Ο Θεόδωρος αναδείχθηκε θριαμβευτικά νικητής της μεγάλης εκλογικής αναμέτρησης σε επίπεδο βουλευτικών εκλογών, που διεξήχθη στις 16 Απριλίου 1895. Στο νέο κυβερνητικό σχήμα ο ίδιος (εκτός από την πρωθυπουργία) διατήρησε και το υπουργείο των οικονομικών. Στη θέση του υπουργού δικαιοσύνης [21] τοποθετήθηκε ο Φίλιππος Βάρβογλης, τρίτος εκπρόσωπος της οικογένειας που κατέλαβε το εν λόγω αξίωμα. Οι κάτοικοι της Τρίπολης φαίνεται ότι υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό την είδηση. Ο τοπικός τύπος πανηγυρίζει για την ανάληψη του υπουργείου δικαιοσύνης από τον βουλευτή Μαντινείας Φίλιππο Βάρβογλη. Εκτιμάται ότι ο αρχηγός του «εθνικού κόμματος» στράφηκε προς υποστηρικτές του, που δεν ήταν απλώς ικανοί κοινοβουλευτικοί ρήτορες. Επέλεξε προσωπικότητες που παρέμεναν πιστές σε παραδοσιακές αρχές και αξίες, άνδρες αφοσιωμένους στους κατοίκους των επαρχιών που αντιπροσώπευαν. Αναφορικά με την εκλογή του Φ. Βάρβογλη σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι ο Θ. Δηλιγιάννης «ειδικώς δε προκειμένου περί του υπουργείου της Δικαιοσύνης εξέλεξεν εκ των φίλων του εκείνον, ον φίλοι και εχθροί απ’ αυτού του βήματος του κοινοβουλίου ανακηρύττουσιν ως χαρακτήρα εντιμότατον και χρηστότατον, και του οποίου το πολιτικόν στάδιον διακρίνουσι η ακεραιότης, η ειλικρίνεια και το μειλίχιον ηνωμένου μετά του αυστηρού» [22]. Τον διορισμό του σε αυτή τη θέση χαιρετίζουν και δημοσιεύματα του αθηναϊκού τύπου. Σημειώνεται ότι ύστερα από τον παππού του (Γεώργιο) και τον πατέρα του (Παναγιώτη), υπήρξε το τρίτο μέλος της οικογένειας Βάρβογλη που υπηρέτησε σε αυτή τη σημαντική θέση. Ο επικεφαλής της κυβέρνησης ενδιαφέρθηκε να προσανατολιστεί προς μια μετριοπαθή πολιτική, τόσο σε εσωτερικό όσο και σε εξωτερικό επίπεδο, δίνοντας έμφαση σε εκκρεμή ζητήματα εθνικής σημασίας, κυρίως πολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα. Ωστόσο, συνθήκες όπως η τεταμένη ατμόσφαιρα και η σύνθετη πραγματικότητα που επικρατούσε στο πεδίο διευθέτησης του ανατολικού ζητήματος, ουσιαστικά τον υποχρέωσαν να εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις [23] με την οθωμανικό κράτος κατά το 1897. Η έκβαση του εν λόγω εγχειρήματος οδήγησε (ύστερα από βασιλική παρέμβαση) στην αντικατάσταση του κυβερνητικού σχήματος, κατά τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Στις 18 Απριλίου 1897 ο Φίλιππος Βάρβογλης παραιτήθηκε από τη θέση του υπουργού δικαιοσύνης [24].

Ο Φίλιππος Π. Βάρβογλης απεβίωσε το 1907 στην Αθήνα [25], σε ηλικία εβδομήντα δύο ετών. Υπήρξε γόνος μιας από τις επιφανείς οικογένειες της Τρίπολης, ανέπτυξε δυναμική δραστηριότητα στον πολιτικό βίο της χώρας κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19^ου αιώνα. Συνέβαλε τόσο στη διευθέτηση ζητημάτων ευρύτερης σημασίας όσο και στη βελτίωση των όρων διαβίωσης στην κοινότητα της αρκαδικής πρωτεύουσας και της ευρύτερης περιοχής της, που αντιμετώπιζε ποικίλες δυσχέρειες και επί μακρόν τον όριζε εκπρόσωπό της, μέλος της εθνικής αντιπροσωπείας. Καθώς αναδείχθηκε ένας από τους πιο δημοφιλείς πολιτευτές της περιοχής του, εκλέχθηκε δώδεκα φορές βουλευτής της εκλογικής περιφέρειας της Τρίπολης, υπηρέτησε τρεις φορές ως γραμματέας του προεδρείου της βουλής και ανέλαβε καθήκοντα ως υπουργός δικαιοσύνης, παραμένοντας επί μακρόν ένας από τους έμπιστους υποστηρικτές του Θεόδωρου Δηλιγιάννη. Σε μια εποχή κρίσιμων εξελίξεων και μετασχηματισμών, έξαρσης των κομματικών παθών και διάχυτης πολιτικής έντασης, επαινέθηκε για τον μετριοπαθή και ακέραιο χαρακτήρα του.

Υποσημειώσεις

---

[1] Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν, τόμος Ε΄, έκδοσις της εγκυκλοπαιδικής επιθεωρήσεως «ΗΛΙΟΣ», Αθήνα, χ. χ., σ. 555˙ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος LarousseBritannica, τόμος 13^ος, Αθήνα 1994, σ. 293˙ Παύλου Δρανδάκη, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 16^ος, έκδοσις δευτέρα, χ. χ, χ. τ., σ. 685˙ Εφημερίδα «Τεγέα», φ. 5 (8 Μαρτίου 1895)

[2] Σοφία Μπελόκα, Η  πόλη της Τρίπολης 1828-1862: Διοικητική, δημογραφική, πολιτική, κοινωνική και οικονομική εξέλιξη, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Διδακτορική διατριβή, Αθήνα 2017, σ. 281-283, 294-296.

[3] Σοφία Μπελόκα, ό. π., σ. 281, υποσημείωση 6.

[4] Εφημερίδα «Τεγέα», φ. 5 (8 Μαρτίου 1895)

[5] Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935, Βουλή των Ελλήνων, Διεύθυνση Διοικητικού, Τμήμα Μητρώου Βουλευτών, Αθήνα 1986, σ. 94-95.

[6] Εφημερίδα «Τεγέα», φ. 19 (9 Ιουνίου 1895)

[7] Ο Θεόδωρος Π. Δηλιγιάννης υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της ελληνικής πολιτικής ζωής κατά το δεύτερο ήμισυ του 19^ου αιώνα. Προερχόταν από επιφανή αρκαδική οικογένεια προκρίτων, μέλη της οποίας έλαβαν ενεργά μέρος στον αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας. Σπούδασε νομικά και έως το τέλος της οθωνικής εποχής υπηρέτησε σε διοικητικές θέσεις. Κατά την περίοδο βασιλείας του Γεωργίου Α΄ ανέπτυξε δυναμική δραστηριότητα στο πολιτικό πεδίο. Αναδείχθηκε επανειλημμένα βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός, υπηρετώντας σε κρίσιμες περιόδους για την κατοπινή εξέλιξη του τόπου. Βλ. Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, Αθήνα 2000, σ. 54-55.

[8] Εφημερίδα «Τεγέα», φ. 19 (9 Ιουνίου 1895)

[9] Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος, φ, 48 (17 Νοεμβρίου 1864)

[10] Βλ. ενδεικτικά, Γεώργιος Δερτιλής, Ιστορία του ελληνικού κράτους 1830-1920, έκτη αναθεωρημένη και συμπληρωμένη έκδοση, τόμος Α΄, Αθήνα 2010, σ. 419-423˙ Γρηγόριος Δαφνής, «Η περίοδος βασιλείας του Γεωργίου», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΓ΄, Αθήνα 1977, σ. 237-252˙ Νίκη Μαρωνίτη, «Η εποχή του Γεωργίου Α΄. Πολιτική ανανέωση και αλυτρωτισμός», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, σχεδιασμός-διεύθυνση έκδοσης Βασίλης Παναγιωτόπουλος, τόμος 5^ος, Τα χρόνια της σταθερότητας, 1871-1909. Η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη του ελληνισμού, Αθήνα 2003, σ. 9-36˙ Λίνα Λούβη, «Το ελληνικό κράτος 1833-1871. Το πολιτικό πλαίσιο των πρώτων βηματισμών», Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, σχεδιασμός-διεύθυνση έκδοσης Βασίλης Παναγιωτόπουλος, τόμος 4^ος, Το ελληνικό κράτος 1833-1871. Η εθνική εστία και ο ελληνισμός της οθωμανικής αυτοκρατορίας, Αθήνα 2003, σ. 25-26.

[11] Πρόεδροι της Βουλής, Γερουσίας και Εθνοσυνελεύσεων 1821-2008, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία, επιστημονική επιμέλεια Αντώνης Μακρυδημήτρης, Αθήνα 2009, σ. 191.

[12] Αλκιβιάδης Προβατάς, Πολιτική ιστορία της Ελλάδος από 1821-1980: Νομοθετικά και εκτελεστικά σώματα, Αθήνα 1980, σ. 155.

[13] Πρόεδροι της Βουλής, Γερουσίας και Εθνοσυνελεύσεων 1821-2008, ό. π., σ. 191.

[14] Αλκιβιάδης Προβατάς, ό. π., σ. 155.

[15] Πρόεδροι της Βουλής, Γερουσίας και Εθνοσυνελεύσεων 1821-2008, ό. π., σ. 191-192.

[16] Αλκιβιάδης Προβατάς, ό. π., σ. 155.

[17] Πρόεδροι της Βουλής, Γερουσίας και Εθνοσυνελεύσεων 1821-2008, ό. π., σ. 193.

[18] Εφημερίδα «Τεγέα», φ. 19 (9 Ιουνίου 1895)

[19] Βλ. ενδεικτικά Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, «Πολιτική των κυβερνήσεων και προβλήματα από το 1881 ως το 1895», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΔ΄, Νεώτερος ελληνισμός από το 1881 έως το 1913, Αθήνα 1977, σ. 39-56.

[20] Βλ. Νίκη Μαρωνίτη, ό. π., σ. 21-24.

[21] Τρύφωνος Ευαγγελίδου, Τα μετά τον Όθωνα ήτοι ιστορία της μεσοβασιλείας και της βασιλείας Γεωργίου του Α΄(1862-1898), Αθήνα 1898, σ. 98-99˙ Αλκιβιάδης Προβατάς, ό. π., σ. 359-360.

[22]  Εφημερίδα «Τεγέα», φ. 19 (9 Ιουνίου 1895).

[23] Βλ. εκτενέστερα Νίκη Μαρωνίτη, ό. π., σ. 26-32.

[24] Αλκιβιάδης Προβατάς, ό. π., σ. 361.

[25] Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών 1822-1935, ό. π., σ. 96.

Σοφία Μπελόκα

Δρ. Ιστορίας

Δυνατότητα ανάγνωσης του κειμένου σε μορφή pdf, στον σύνδεσμο: Ο «χρηστός πολιτευτής» Φίλιππος Π. Βάρβογλης

Βράβευση της MΕΝΑΛΟΝ ΚΟΙΝ. Σ.ΕΠ. στα φετινά βραβεία TOURISM AWARDS 2018

   ΕΙΔΗΣΕΙΣ  ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ   

GOLD AWARD MENALON @ TOURISM AWARDS 2018

–Τουρισμός Υπαίθρου», απέσπασε η ΜΑΙΝΑΛΟΝ Κοιν.Σ.Επ. η πρώτη Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση της Πελοποννήσου (ίδρυση 31/07/2012), στα φετινά TourismAwards 2018 που πραγματοποιήθηκαν στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος, παρουσία 700 στελεχών και προσωπικοτήτων του τουριστικού κλάδου. Την τελετή χαιρέτισαν ο Χαράλαμπος Καρίμαλης, Πρόεδρος του ΕΟΤ, η Ευρυδίκη Κουρνέτα, Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Τουρισμού και ο Κώστας Αγοραστός, Περιφερειάρχης Θεσσαλίας. 

Συγκεκριμένα, η ΜΑΙΝΑΛΟΝ Κοιν.Σ.Επ. βραβεύτηκε με το χρυσό βραβείο για τις δύο πρωτοβουλίες της που ανέδειξαν την Ελλάδα ως πεζοπορικό προορισμό διεθνούς εμβέλειας: Την 3η Πανευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη Εκπροσώπων Πιστοποιημένων Μονοπατιών LQT (Leading Quality Trails) της Πανευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Πεζοπόρων (European Ramplers Association), η οποία πραγματοποιήθηκε στην Δημητσάνα, αλλά και την διοργάνωση της 1ης Πανελλήνιας Συνάντησης Μονοπατιών στην Βυτίνα, τον περασμένο Νοέμβριο. Και οι δύο αυτές επιτυχημένες πρωτοβουλίες συνοδεύτηκαν από πληθώρα διεθνών δημοσιευμάτων, αφού στις εργασίες παρίστατο και κλιμάκιο δημοσιογράφων και ανταποκριτών από ξένα δίκτυα, μεταξύ άλλων το Κινεζικό πρακτορείο Ειδήσεων «Xinhua», η εφημερίδα «Huffington Post US» και «DailyTelegraph», το Ισπανικό Πρακτορείο «La Marea», το «Euronews», το «Travel Daily News». 

Όλες οι υποψηφιότητες αξιολογήθηκαν από 30μελή ανεξάρτητη κριτική επιτροπή με Πρόεδρο τη Μάγια Τσόκλη. Ανάμεσά τους, πανεπιστημιακοί, subject-matter experts και επιφανείς προσωπικότητες με άποψη και εμπειρία στον τομέα της φιλοξενίας όπως οι: Γιάννης Μπουτάρης, Dr. Dimitrios Diamantis, Μαρία Μάρακα, Διονύσης Σοτοβίκης, Λευτέρης Λαζάρου, Δρ. Μαριάννα Σιγάλα και Κωνσταντίνος Λαζαράκης.

Στην εναρκτήρια ομιλία της, η Μάγια Τσόκλη, Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής δήλωσε σχετικά με τις φετινές βραβεύσεις: «Τα Tourism Awards επιβραβεύουν το πάθος κάποιων ανθρώπων, την ποιότητα, την καινοτομία και τον υγιή ανταγωνισμό στη φωτεινή μεριά της ελληνικής οικονομίας. Η απήχηση των βραβείων υπήρξε και φέτος πάρα πολύ μεγάλη, δυσκολεύοντας –με την καλή έννοια- τη δουλειά των μελών της κριτικής επιτροπής. Τα Tourism Awards είναι βραβεία που κερδίζονται, δεν χαρίζονται».

Αξίζει να σημειωθεί ότι το Βραβείο αυτό είναι το δεύτερο με το οποίο τιμάται η ΜΑΙΝΑΛΟΝ Κοιν. Σ. Επ., σε αυτή τη διοργάνωση, μετά την βράβευσή της στα Tourism Awards 2016 για την συμβολή της στην οργάνωση και προβολή του MENALON TRAIL (Μονοπάτι του Μαινάλου), του πρώτου πιστοποιημένου με τις προδιαγραφές της Πανευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας πεζοπόρων Ελληνικού μονοπατιού, όπου είχε αποσπάσει το Χάλκινο Βραβείο (Bronze) στη κατηγορία: «Τουριστική ανάπτυξη - Συνεισφορά στην εθνική ή τοπική οικονομία». 

Κατά τη παραλαβή του Χρυσού βραβείου στη φετινή τελετή απονομής, ο Ιωάννης Λαγός, Πρόεδρος της ΜΑΙΝΑΛΟΝ Κοιν.Σ.ΕΠ., αφού ευχαρίστησε τους εθελοντές και όσους στήριξαν τις δύο πρωτοβουλίες της, που σηματοδοτούν την εξωστρέφεια του Ελληνικού Πεζοπορικού Τουρισμού, τον Δήμο Γορτυνίας και την Περιφέρεια Πελοποννήσου, ζήτησε την συνέργεια όλων για την δημιουργία ενός προτύπου διαχείρισης μονοπατιών στο Menalon Trail, το οποίο θα βοηθήσει στην οργάνωση του ραγδαία αυξανόμενου πεζοπορικού τουρισμού και δήλωσε τα εξής : «Επόμενος στόχος μας είναι , σε συνεργασία με την Περιφέρεια Πελοποννήσου, η συνένωση των αρχαιολογικών χώρων της Πελοποννήσου μέσω δικτύου μονοπατιών, η πραγματοποίηση του οποίου ευελπιστούμε να μας ξαναφέρει σε αυτό το βάθρο σε 2 χρόνια». 

Στην τελετή παρευρέθησαν ο Γιώργος Κούλαλης, Αντιπρόεδρος της ΜΑΙΝΑΛΟΝ Κοιν.Σ.Επ., ο Βασίλης Παλιάκης, μέλος του Δ.Σ., ο Αλέξανδρος Αναγνώστου, συνεργάτης της Κοιν.Σ.Επ. σε θέματα e-tourism. Επιπλέον δυναμικό παρόν έδωσαν και εθελοντές του μονοπατιού που στηρίζουν την προσπάθεια της Κοιν. Σ. Επ. για την ανάδειξη της πεζοπορίας, μεταξύ άλλων η Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γυναικών, Εύη Τατούλη και η Γεωργία Δημοπούλου.

Η χρυσή αυτή βράβευση γεμίζει υπερηφάνεια όλους όσοι συνέβαλαν στην πραγματοποίηση των δύο επιτυχημένων πρωτοβουλιών τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά και όρεξη για την συνέχιση και εντατικοποίηση της προσπάθειας που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια με ακόμα υψηλότερους στόχους. 

Για τον αναλυτικό πίνακα των βραβευθέντων, για φωτογραφίες και για το πλήρες βίντεο της βραδιάς, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα των βραβείων www.tourismawards.gr και το site του  Menalon Trail: www.menalontrail.eu

Αγαπητοί συνεργάτες, 

σας αποστέλλω δελτίο τύπου καθώς και σχετικές φωτογραφίες από την πρόσφατη βράβευση της MΕΝΑΛΟΝ ΚΟΙΝ. Σ.ΕΠ. στα φετινά βραβεία TOURISM AWARDS 2018.

Είμαι πάντα στην διάθεσή σας για οποιαδήποτε συμπληρωματική πληροφορία ή διευκρίνιση. 

ΑΦΡΟΔΙΤΗ Α. ΚΑΛΟΜΑΡΗ

Δημοσιογράφος  - Διευθύντρια Επικοινωνίας MΕΝΑΛΟΝ ΚΟΙΝ. Σ.ΕΠ. 

τηλ. επικοινωνίας:  +306944552285